Δεν παίζω!!!

Για να καταλάβει κανείς τί (και γιατί) ακριβώς μας συμβαίνει με το οικονομικο-πολιτικό αδιέξοδο που έχουμε βρεθεί, δεν πρέπει να προσπαθήσει να καταλάβει τις (!!!) αναλύσεις, τις απόψεις ή τις επίσημες ανακοινώσεις, αλλά να δει (με καθαρό μυαλό) τί συμβαίνει δίπλα του και αν το αντέχει, τί συμβαίνει μέσα του.

Είμαι φανατικός θιασώτης των παράλληλων παραδειγμάτων.

Βάζεις μια στιγμή από την καθημερινότητά σου και την συγκρίνεις με το ΜΕΓΑΛΟ γεγονός.

Αν αυτα δεν ταιριάζουν τότε κάποιο πρόβλημα υπάρχει με το μεγάλο γεγονός.

Ενας νεαρός, ο Χρήστος, βρέθηκε στα τελικά του Greek Idol.... Mια ματιά να του ρίξεις, αρκεί για να καταλάβεις, ότι δεν έχει καμμιά σχέση με το τηλε-ζητούμενο του talent show.

Χρειάζεται ακόμα μια ματιά για να καταλάβεις ότι ό ίδιος απολαμβάνει όσο περισσότερο γίνεται αυτο που του συμβαίνει.

Είναι κακό αυτο;

Οχι δα! Η ζωή του’κανε ενα δωρο και εκείνος το άρπαξε. Ούτε έκλεψε, ούτε πάτησε επι πτωμάτων, ούτε τίποτα... Απλώς δεν «διαβάζει», δεν πάει στις πρόβες, δεν θέλει να μάθει τίποτα απ’ αυτά που θέλουν να το μάθουν οι «δάσκαλοί» του.

Γιατί;

Επειδή έτσι γουστάρει.

Ούτε σε δημόσια θέση είναι, ούτε τα λεφτά κανενός τρώει... απλώς δίνει απανωτές κουταλιές γλυκού στην καρδούλα του και πάνω από όλα βγάζει τη γλώσσα σε όλους αυτούς τους τηλε-επαϊόντες.

Μου έκανε αλγεινή εντύπωση που χθές το βράδι τον βγάλανε στη σέντρα και τον πρόσβαλαν. Ξαφικά βρέθηκε αντιμέτωπος με μερικούς ξινούς λυκειάρχες, που στεναχωριόντουσαν που δεν κρατούσαν βέργες να του κοκκινήσουν τα χέρια. Το τί του είπαν είναι απίστευτο... και εκείνος συνέχιζε να τους κοιτάει, να τους χαμογελάει με ενα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και να δείχνει πώς απολαμβάνει ακόμα πιο πολύ που τους έφερε σ’ αυτή την κατάσταση.

Αποτέλεσμα;

Το κοινό με το tele-voting τον διατηρεί στο παιγνίδι και πετάει έξω τον (κατα τη γνώμη μου) αντιπαθέστατο κ. Ντούρο, που λέει στην επιτροπή «έχετε δίκιο», «συγγνώμη», «καταλαβαίνω, δεν θα επαναληφθεί»)

ΟΚ!Ενα παιγνίδι είναι... όμως επειδή η φήφος του κόσμου δεν ταυτίζεται με την άποψη της επιτροπής, 3 απ’ αυτούς Κοντόπουλος, Καπετανίδης, Θεοδωράκη ΤΟΛΜΟΥΝ και σχολιάζουν την επιθυμία της λαϊκής επιλογής.

Ο μόνος που αντιλαμβάνεται –ως γάτα- την παγίδα είναι ο Πέτρος Κωστόπουλος, που τελευταία στιγμή κρατά τις αποστάσεις του από τους άλλους.

Ο Χρήστος ζώντας μια νιρβάνα έχει και το τελειωτικό κτύπημα.

-Θέλω εγώ να αποχωρήσω!

Η κ. Κορομηλά ανατριχιάζει και του ... ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ την αποχώρηση.

Δεν χρειάζεται να εξηγήσω όλες τις περιπτώσεις μία-μία. Ο καθένας καταλαβαίνει τον βιασμό του αυτονόητου.

Πηγαίνω κατευθείαν στο ζητούμενο που απασχολεί το μυαλό μου:

Ο καθένας και η καθεμία πρέπει να μετατραπούμε σε «Χρήστο» και να αντισταθούμε με τον ίδιο τρόπο στο στημένο παιγνίδι του ΔΝΤ, των spreads και του κάθε αγάμητου αναλυτή, πολιτικού ή μεγαλοδημοσιογράφου,.

Τί κακό κάναμε;

Φάγαμε, ήπιαμε, διασκεδάσαμε και απο πάνω το φιλοσοφήσαμε κιόλας.

Πού βλέπετε το περίεργο;

Χιλιάδες χρόνια αυτο κάνουμε και όλοι αυτοί που μας κρίνουνε έρχονται κάθε χρόνο στην Επίδαυρο για να δουν (χειροκροτήσουν) πώς το κάνουμε. Τα τελευταία μάλιστα 50 χρόνια προσπαθούν και οι ίδιοι (σχεδόν πάντα αποτυχώς) να το σκηνοθετήσουν.

Ο Χρήστος αρνείται κατηγορηματικά να παίξει το προσημειωμένο παιγνίδι τους. Δεν συμφωνεί... δεν γουστάρει... πάει και τέλειωσε.

Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν κάνουμε και εμείς το ίδιο με το διεθνές προσημειωμένο παιγνίδι, που μας έχουν βάλει να παίξουμε.

Διάφοροι τσαρλατάνοι, που τους νιάζει μόνο η τηλεθέαση ή η ψήφος, ακριβώς όπως και την περιώνυμη επιτροοπή, μας προτείνουν ακριβώς το αντίθετο.

Να αφήσουμε γιαγιάδες και παππούδες να πεθάνουν στην πείνα.

Να χάσουμε τις δουλειές μας.

Να χρωστάνε τα παιδιά μας.

Να μαραζώσουμε.

Ούτε ένας/μια δεν έχουμε καταλάβει ότι αν αρνηθούμε δεν μπορούν να μας κάνουν ΤΙΠΟΤΕ απολύτως. Ούτε από την Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να μας πετάξουν, ούτε να μας ξαναπάνε στη δραχμή. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα’ναι η αρχή για το δικό τους τέλος.

Ακριβώς όπως συμβαίνει και με τον Χρήστο, που δεν τον αφήνουν (αυτο κι αν είναι βιασμός της προσωπικής ελευθερίας) να φύγει από το show.

Eίναι σίγουρο ότι θα προσπαθήσουν να τον κτυπήσουν τον μάγκα.

Μπορεί και να το καταφέρουν.

Αυτος όμως θα συνεχίσει ναναι περήφανος και ελέυθερος για την υπόλοιπη ζωή του και θαχει μια περίφημη ιστορία να διηγείται στα εγγόνια του.

Πώς έβγαλε τη γλώσσα στην τρελλαμένη από δημοσιότητα ανεψιά του πλέον αναγνωρίσιμου, δεθνώς αποδεκτού, δημοκράτη και Τεράστιου Μουσικού, του Μίκη Θεοδωράκη....

Σημειώστε ότι πριν βάλω αυτές τις σκέψεις μου σε ενα κείμενο, με είχε προλάβει (εμπνεύσει) ο ίδιος, ο Μίκης.